‘Na mijn studie kwam ik als accountmanager in de commerciële sector terecht. Daar haalde ik na een tijdje geen voldoening meer uit. Ik wil niet alleen werken om geld te verdienen, maar ook om de wereld een stukje beter te maken. Ik dacht dat ik weer moest gaan studeren om maatschappelijk werker te worden. Ik had weleens gehoord van zij-instromen, maar niet in zorg en welzijn. Tot ik in aanraking kwam met HVO-Querido. Daar werd ik in korte tijd opgeleid tot ambulant persoonlijk begeleider. Best uitdagend, want ik had geen ervaring in de zorg en moest dus veel leren. Op papier en in de praktijk. Nu, zes jaar verder, ben ik gelukkiger en heb ik meer zelfvertrouwen in mijn werk.’

‘Ik ga op huisbezoek bij kwetsbare groepen. Dat zijn bijvoorbeeld mensen met psychiatrische problemen, een verslaving of die lang op straat hebben geleefd. Ze komen niet goed mee in de maatschappij. Ik help ze bij taken die ze moeilijk vinden, zoals boodschappen doen, een baan zoeken of het lezen van de post. Cliënten waarderen het dat ik zo positief ben en het beste met ze voor heb. Het is mooi om mensen op weg te helpen, al vraagt dat wel doorzettingsvermogen en geduld. Niet iedereen staat meteen te springen om je hulp. Maar het is heel bijzonder als het lukt om iemand weer zelfstandig te laten wonen.’

‘Ik bouw een band op met cliënten, maar ik houd wel professionele afstand. Soms neem ik mijn werk mee naar huis, maar dat geeft niet. Sommige gesprekken en situaties raken me gewoon; ik ben ook maar een mens. Met de jaren wordt het minder heftig en praten met collega’s helpt. Ik denk dat ik tot mijn pensioen in de zorg blijf, maar dat voelt nog ver weg. Op advies van mijn vader ga ik binnenkort uitzoeken hoe mijn pensioen geregeld is en of ik geld opzij moet zetten.’