‘Nu wordt Lize de oren en ogen van de straat’
Jellinek-veldwerker Bouke Witteveen (67) ging kortgeleden met pensioen. Hij gaat ‘de straat’ missen, maar voelt dat het werk in goede handen is bij zijn opvolger, Lize van Eck (24).
Bouke:
‘Mensen van de straat hebben het zó door als je iets verbloemt’
Meer dan honderd dagen liepen Bouke en Lize samen over straat, de nieuwe en de oude generatie veldwerkers van Jellinek. Een veldwerker legt contact met dak- en thuisloze mensen en leidt ze naar de juiste zorg. Lize keek hoe Bouke het werk deed, én andersom.
Bouke:
‘Ik probeerde uit te vinden of ik Lize alleen kon laten. In ons werk komt je veiligheid soms in het gedrang. Mensen met een verslaving kunnen agressief worden. Dan is het belangrijk dat je een stap achteruitzet om het niet erger te maken. Maar waar het kan, moet je juist een stap dichterbij zetten zodat je iemand goed kan helpen. Ik zag Lize goed anticiperen, ze schatte situaties goed in. Met een gerust hart kon ik mijn werk overdragen.’
Lize:
‘Ik ben erg begaan met dak- en thuisloze mensen. Waar anderen met een grote boog om hen heen lopen, vind ik het juist interessant om met ze te praten. Deze mensen hebben veel geleerd van het leven. In mijn inwerkperiode lette ik goed op Bouke. Ik leerde waar de bekende slaap- en afwerkplekken zijn en wat rondslingerend afval vertelt over iemands leefsituatie. Wat me vooral opviel, was hoe goed Bouke kan praten. Soms smalltalk, soms inhoudelijk; altijd in alle rust.’
Bouke:
‘Rustig blijven en eerlijk zijn, nooit om de hete brij heen draaien. Dat is ontzettend belangrijk. Mensen van de straat hebben het zó door als je iets verbloemt of een loze belofte doet. Dat leer je in de praktijk, niet per se uit studieboeken.’
Lize:
‘Dat kan ik me voorstellen. Ik kom juist vers uit die studieboeken. Doordat ik de theorie ken, voel ik me goed voorbereid op de verschillende situaties die ik ga tegenkomen. Maar je leert inderdaad alleen in de echte wereld hoe je met al die verschillende mensen contact maakt.’ ‘Je wordt met de jaren beter in omgaan met heftige gebeurtenissen, denk ik. Onlangs overleed een van onze cliënten. Dat raakte me. Dat hoort ook, maar het is de kunst om je emoties en zorgen niet mee naar huis te nemen.’
Bouke:
‘Dat is onmogelijk. Die emoties zijn er nu eenmaal en laten zich niet tegenhouden door werk- of privégrenzen. Ik adviseer dat te accepteren, er juist even bij stil te staan en te proberen het een plek te geven. Erover praten, met collega’s of een therapeut, helpt.’
Als ik met pensioen ben …
Bouke
‘… blijf ik in beweging. Anders verveel ik me stierlijk en mis ik de mensen van de straat. Ik werk nu enkele dagdelen als sport- en lifestylebegeleider voor mensen met verslavingsproblematiek en/of psychische problemen. Het mooie is: ik heb alle tijd. Die richt ik precies zo in als ik wil. Met mijn AOW en pensioen komt er genoeg geld binnen. Dat is lekker hoor!’
Lize
‘... ga ik varen en rosé drinken! Grapje, hooguit een beetje. Ik wil vrijwilligerswerk doen. Iets met dezelfde doelgroep, die zit in mijn hart. En ik wil schilderen en muziek maken.’
