‘Het is een voorrecht dat we iets voor iemand kunnen betekenen’
Fred Gundlach (66) is specialist hulpverlening bij Fiom, expertisecentrum op het gebied van ongewenste zwangerschap, adoptie en donorconceptie. Hij gaat vol vertrouwen met pensioen, want zijn opvolger Sandra Ramaekers (46) staat al klaar.
Sandra:
‘In mijn hoofd hoor ik Freds advies: volg het tempo van de langzaamste’
Sandra werkt sinds een jaar bij Fiom. Daar werd ze warm onthaald door collega Fred. Sandra en Fred begeleiden donoren, donorkinderen en ouders die vragen hebben of contact willen. Een mooie én heftige baan.
Sandra: ‘Sommige verhalen blijven je bij. Ik denk regelmatig terug aan een anonieme donor die geen contact wilde met zijn donorkind. Uiteindelijk begon het toch te kriebelen en belde hij ons. Het duurde maanden voordat hij ons vertrouwde en zich inschreef in onze databank. Er bleek een match, met een vrouw. Inmiddels hebben zij contact met elkaar. Het is zo bijzonder om dat samen voor elkaar te krijgen.’
Fred: ‘Ontmoetingen tussen donor en donorkind blijven bijzonder. Laatst kreeg ik een foto van een donor met zijn gezin én donorkind. Fantastisch! Dan is mijn dag meteen goed. Op zulke momenten besef ik dat we echt iets voor iemand kunnen betekenen. Dat vind ik een voorrecht.’
Sandra: ‘Met zoiets kleins als een telefoontje kun je iemand al op weg helpen. Een oudere vrouw die naar onze hulplijn belde, wilde haar kinderen vertellen dat ze een donorvader hebben. Ik was de eerste met wie ze dat geheim deelde. Dat was voor haar zo’n opluchting. Hoe mooi is dat?’
Meekijken hoe een werkdag van Fred en Sandra eruit ziet? Dat kan in de videoaflevering van Eerste week, laatste week →
Meekijken hoe een werkdag van Fred en Sandra eruit ziet? Dat kan in de videoaflevering van Eerste week, laatste week ↓
Fred: ‘Voor cliënten zet ik graag een stapje extra. Door buiten de lijntjes te kleuren en net zo lang door te gaan tot iets lukt, zoals het achterhalen van contactgegevens. Soms ligt het buiten mijn kunnen, heel frustrerend. Ik kan mijn werk niet goed loslaten, het zit altijd in mijn hoofd. Soms bel of mail ik toch op mijn vrije dag. Dat vind ik niet erg, het is wie ik ben. Het kost wel energie, zeker nu ik wat ouder ben. Maar het geeft ook veel voldoening.’
Sandra: ‘Ja, we maken ook heftige dingen mee. Daarom is het zo fijn dat we een sterk team hebben. Ik voel me veilig bij collega’s en kan altijd bij ze terecht met mijn verhaal. Van Fred leerde ik het afgelopen jaar veel. Als donor en donorkind contact met elkaar willen, doen ze dat op hun eigen tempo. In mijn hoofd hoor ik dan Freds advies: volg het tempo van de langzaamste. Dat onthoud ik.’ Fred: ‘Andersom heb ik van Sandra geleerd om nóg beter te luisteren naar cliënten. Ik ben snel geneigd om te vertellen wat Fiom allemaal voor ze kan betekenen, maar soms zijn ze nog niet zo ver. Het gaat om cliënten, niet om ons. Sandra is leergierig en wilde meteen aan de slag. Het was een feest om met haar te werken.’
Fred:
‘Ik zet graag een stapje extra voor cliënten’
Als ik met pensioen ben …
Fred
‘… neem ik eerst tijd voor mezelf. Mijn vrouw en ik willen met onze camper op pad. En ik ga trainen voor de Marathon Rotterdam. Dat was dertig jaar geleden mijn eerste marathon. Misschien dat ik weer vrijwilligerswerk ga doen. Dat geeft ook houvast.’
Sandra
‘… ga ik niet stilzitten. Ik denk dat ik net als Fred vrijwilliger word. Vroeger was ik dat voor Slachtofferhulp Nederland. Dat was mooi werk. Of ik ga vaker op reis. Dan kan ik gaan en staan waar ik wil. Gelukkig kan ik er nog even over nadenken.’