‘Ik heb veel gedaan in de zorg. Ik begon als wijkverpleegkundige, later was ik jeugdverpleegkundige en gaf ik leiding in de ouderenzorg. De afgelopen tien jaar werkte ik weer als jeugdverpleegkundige, wat ik nog steeds regelmatig doe. Met cliënten werken geeft mij voldoening, omdat ik direct iets kan doen voor hun gezondheid. Naast mijn werk spring ik als zorgreservist bij in noodsituaties, zoals in de coronacrisis. Ik werd toen ingezet als verzorgende in de ouderenzorg. Daar was dringend hulp nodig en ik had de ervaring. Ik wilde iets betekenen.’

‘Ik vond het werk als zorgreservist bijzonder, maar ook intensief. Je staat regelmatig met het zweet op je rug. Door de hectische situatie werd ik in het diepe gegooid. En het was al even geleden dat ik met ouderen werkte. Een leuke uitdaging, maar ook spannend. Ik gaf medicijnen en hielp bij het wassen en naar bed gaan. Sommige apparaten, zoals tillift en en insulinepennen, waren nieuw voor mij. Met hulp en geduld werd het gelukkig beter.’

‘In coronatijd waren veel ouderen eenzaam. Ze waren daarom blij met mijn luisterend oor. Het voelt goed om iets te betekenen en nuttig te zijn. Ik kreeg ook van mensen om mij heen waardering. Dat vond ik fijn. Nu is het wachten tot de volgende crisis, die hopelijk niet komt. De zorg ontwikkelt zich snel. Dat maakt me soms onzeker. Ben ik er dan wel klaar voor om bij te springen in crisistijd? Gelukkig kan ik mijn kennis en vaardig heden gratis bijspijkeren met trainingen via de Nationale Zorgreserve. Door langer door te werken, doe ik iets zinvols, ben ik onder de mensen en blijf ik digitaal vaardig. Waarom zou ik stoppen? Vroeger was ik nooit met mijn pensioen bezig, dat was voor later. Maar ik kan een extraatje opbouwen en heb het goed.’