Het werk van: Nissrine Laiki (26)
Nissrine werkte bij het Openbaar Ministerie, maar ontdekte al snel dat haar hart bij sociaal werk ligt. Bij welzijnsorganisatie Dynamo in Amsterdam geeft ze jongeren een luisterend oor, vertrouwen en de steun die zij nodig hebben.
‘In mijn kantoorbaan voelde ik me niet op mijn plek. Ik wilde écht iets betekenen voor mensen. Mijn zus is al vijftien jaar jongerenwerker. Daardoor dacht ik vaker na of dat ook iets voor mij was. Als tiener vond ik zelf veel steun bij het jongerencentrum in mijn wijk. Ik was vaak onzeker over hoe ik eruitzag en door de mening van anderen. Door de jongerenwerkers groeide mijn zelfvertrouwen. Via mijn zus kwam ik bij Dynamo terecht, waar ik nu werk als jongerenwerker. Het voelt goed om jongeren te kunnen geven wat ik zelf ooit nodig had.’
‘Ik geef jongeren wat ik zelf ooit nodig had’
‘Ik werk op een van onze locaties of op een middelbare school. Daar help ik vooral meiden tussen de 10 en 18 jaar. Sommige jongeren hebben het thuis moeilijk of voelen zich onzeker. Andere komen gewoon voor de gezelligheid: iedereen is welkom. In het buurthuis doen we van alles, zoals koken, gamen en creatief bezig zijn. Het mooiste zijn de gesprekken aan tafel met “mijn” meiden. Ze zijn allemaal anders, maar in elk van hen herken ik een stukje van mezelf. Soms geef ik advies, maar meestal luister ik gewoon. We praten over school, thuis, vriendschap, alles wat hen bezighoudt. Ik deel ook mijn eigen ervaringen. Dat helpt, want dan voelen ze zich begrepen. Ze zeggen vaak: “Bij jou durf ik alles te zeggen, omdat je niet oordeelt.” Dat zegt voor mij alles. Ik wil dat ze zich veilig voelen om hun verhaal te delen.’ ‘Laatst heb ik een 15-jarig meisje bij de meidenclub uitgenodigd. Haar school en andere hulpverlening hadden haar al opgegeven. Ze werd hier direct opgenomen in de groep, kreeg meer zelfvertrouwen en vond later een baan in het ziekenhuis. Dat is het mooiste aan dit werk. Je kunt écht het verschil maken in iemands leven. Na de zomer ga ik een opleiding volgen om me meer te verdiepen in mentale gezondheid van jongeren. Zo hoop ik ze nog beter te helpen.’
Het werk van: Nissrine Laiki (26)
Nissrine werkte bij het Openbaar Ministerie, maar ontdekte al snel dat haar hart bij sociaal werk ligt. Bij welzijnsorganisatie Dynamo in Amsterdam geeft ze jongeren een luisterend oor, vertrouwen en de steun die zij nodig hebben.
‘In mijn kantoorbaan voelde ik me niet op mijn plek. Ik wilde écht iets betekenen voor mensen. Mijn zus is al vijftien jaar jongerenwerker. Daardoor dacht ik vaker na of dat ook iets voor mij was. Als tiener vond ik zelf veel steun bij het jongerencentrum in mijn wijk. Ik was vaak onzeker over hoe ik eruitzag en door de mening van anderen. Door de jongerenwerkers groeide mijn zelfvertrouwen. Via mijn zus kwam ik bij Dynamo terecht, waar ik nu werk als jongerenwerker. Het voelt goed om jongeren te kunnen geven wat ik zelf ooit nodig had.’
‘Ik geef jongeren wat ik zelf ooit nodig had’
‘Ik werk op een van onze locaties of op een middelbare school. Daar help ik vooral meiden tussen de 10 en 18 jaar. Sommige jongeren hebben het thuis moeilijk of voelen zich onzeker. Andere komen gewoon voor de gezelligheid: iedereen is welkom. In het buurthuis doen we van alles, zoals koken, gamen en creatief bezig zijn. Het mooiste zijn de gesprekken aan tafel met “mijn” meiden. Ze zijn allemaal anders, maar in elk van hen herken ik een stukje van mezelf. Soms geef ik advies, maar meestal luister ik gewoon. We praten over school, thuis, vriendschap, alles wat hen bezighoudt. Ik deel ook mijn eigen ervaringen. Dat helpt, want dan voelen ze zich begrepen. Ze zeggen vaak: “Bij jou durf ik alles te zeggen, omdat je niet oordeelt.” Dat zegt voor mij alles. Ik wil dat ze zich veilig voelen om hun verhaal te delen.’ ‘Laatst heb ik een 15-jarig meisje bij de meidenclub uitgenodigd. Haar school en andere hulpverlening hadden haar al opgegeven. Ze werd hier direct opgenomen in de groep, kreeg meer zelfvertrouwen en vond later een baan in het ziekenhuis. Dat is het mooiste aan dit werk. Je kunt écht het verschil maken in iemands leven. Na de zomer ga ik een opleiding volgen om me meer te verdiepen in mentale gezondheid van jongeren. Zo hoop ik ze nog beter te helpen.’
Het werk van: Yvonne Gommans (62)
Yvonne en haar collega’s zetten zich in voor mensen die te maken hebben met kanker. Bij het Toon Hermans Huis Noord-Limburg werkt zij samen met opgeleide vrijwilligers om mensen te steunen en te verbinden met lotgenoten.
‘Sinds drie jaar werk ik bij het Toon Hermans Huis in Venlo. Eigenlijk zocht ik geen nieuwe baan. Maar toen ik de vacature voor coördinator zag, wist ik: dit past bij mij. Samen met een collega stuur ik een prachtig team van vrijwilligers aan. We zijn er voor iedereen die te maken heeft met kanker. Of je nu ziek bent, voor iemand zorgt of iemand hebt verloren. Soms komen mensen pas jaren na hun behandeling, omdat de gevolgen van de ziekte zo lang blijven. Hier hoef je je niet sterk te houden. Alles mag er zijn: verdriet, angst, maar vooral ook een lach. We komen ook bij mensen thuis als daar behoefte aan is. Dat kan in heel Noord-Limburg, kosteloos en zonder verwijzing.’
‘Hier hoef je je niet sterk te houden’
‘Cliënten kunnen bij ons meedoen aan creatieve middagen, samen wandelen, koken of gewoon een goed gesprek voeren. Laatst kwam er een groep vrouwen bij ons. Ze wilden graag lotgenoten ontmoeten die ook nog werken of voor kinderen zorgen. Ze noemen zichzelf “de inspiratieraad” en organiseren hun eigen activiteiten. Daarmee brengen ze zoveel nieuwe energie in het huis. Die ontmoetingen zijn waardevol, omdat je je verhaal kwijt kunt. Ik denk nog vaak aan een cliënt die haar man had verloren. Ze zei: “Fijn dat ik gewoon even mocht vertellen. Ik voel me zo begrepen.” Dat raakt me elke keer weer.’ ‘De drempel lijkt laag, maar veel mensen vinden hulp vragen spannend. Terwijl het zoveel brengt als je het wél doet. Daarom zijn onze vrijwilligers zo belangrijk. Jong, oud, iedereen draagt op z’n eigen manier bij. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit bijzondere werk ooit loslaat. Ook niet als ik later met pensioen ga. Ik hoop dat nog meer mensen de weg naar ons vinden. Want niemand hoeft het alleen te doen.’
Het werk van: Yvonne Gommans (62)
Yvonne en haar collega’s zetten zich in voor mensen die te maken hebben met kanker. Bij het Toon Hermans Huis Noord-Limburg werkt zij samen met opgeleide vrijwilligers om mensen te steunen en te verbinden met lotgenoten.
‘Sinds drie jaar werk ik bij het Toon Hermans Huis in Venlo. Eigenlijk zocht ik geen nieuwe baan. Maar toen ik de vacature voor coördinator zag, wist ik: dit past bij mij. Samen met een collega stuur ik een prachtig team van vrijwilligers aan. We zijn er voor iedereen die te maken heeft met kanker. Of je nu ziek bent, voor iemand zorgt of iemand hebt verloren. Soms komen mensen pas jaren na hun behandeling, omdat de gevolgen van de ziekte zo lang blijven. Hier hoef je je niet sterk te houden. Alles mag er zijn: verdriet, angst, maar vooral ook een lach. We komen ook bij mensen thuis als daar behoefte aan is. Dat kan in heel Noord-Limburg, kosteloos en zonder verwijzing.’
‘Hier hoef je je niet sterk te houden’
‘Cliënten kunnen bij ons meedoen aan creatieve middagen, samen wandelen, koken of gewoon een goed gesprek voeren. Laatst kwam er een groep vrouwen bij ons. Ze wilden graag lotgenoten ontmoeten die ook nog werken of voor kinderen zorgen. Ze noemen zichzelf “de inspiratieraad” en organiseren hun eigen activiteiten. Daarmee brengen ze zoveel nieuwe energie in het huis. Die ontmoetingen zijn waardevol, omdat je je verhaal kwijt kunt. Ik denk nog vaak aan een cliënt die haar man had verloren. Ze zei: “Fijn dat ik gewoon even mocht vertellen. Ik voel me zo begrepen.” Dat raakt me elke keer weer.’ ‘De drempel lijkt laag, maar veel mensen vinden hulp vragen spannend. Terwijl het zoveel brengt als je het wél doet. Daarom zijn onze vrijwilligers zo belangrijk. Jong, oud, iedereen draagt op z’n eigen manier bij. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit bijzondere werk ooit loslaat. Ook niet als ik later met pensioen ga. Ik hoop dat nog meer mensen de weg naar ons vinden. Want niemand hoeft het alleen te doen.’
Lees de vorige pagina: ◄ Je nieuwe pensioen: dit kun je verwachten
