‘Dat ik met dieren wilde werken, stond voor mij al vroeg vast. Bijna dertig jaar geleden startte de eerste mbo-opleiding dierverzorging in Barneveld. Ik had me meteen aangemeld, maar werd helaas uitgeloot. Toen ben ik een jaar agogisch werk gaan doen. Dat vond ik leuk, maar het idee van dierenverzorger liet me niet los. Het jaar erna lukte het. Mijn eerste baan was in een dierentuin.’

‘Inmiddels werk ik ruim 27 jaar op een kinderboerderij. Het werk ziet er vandaag de dag anders uit dan vroeger. Toen ik net begon, ging het vooral om mensen kennis laten maken met zoveel mogelijk soorten. Dan zaten er bijvoorbeeld konijnen van twaalf verschillende rassen in opgestapelde kleine hokjes. Tegenwoordig staat het welzijn van de dieren gelukkig voorop. De konijntjes huppelen nu juist rond tussen soortgenoten, met genoeg ruimte om te knagen en graven.’

‘Dieren en mensen komen hier letterlijk en figuurlijk samen. Een moment dat ik nooit zal vergeten, was toen hier twee jongeren aan het werk waren. Een meisje van een jaar of 15 met het syndroom van Down uit het speciaal onderwijs. En een jongen van 25 met een taakstraf. Voetbalfan, kaalgeschoren hoofd, tatoeages. Het meisje vond hem in het begin eng. Nadat ze samen een hok hadden schoongemaakt, ontdooide ze. “Wil je met mij kleuren in mijn Teletubbiesboek?”, vroeg ze. En dat deed hij. Toen ik ze samen zag zitten, ontroerde me dat zó. De kinderboerderij had twee werelden samengebracht. Toen wist ik hoe bijzonder mijn werk is.’

‘Op onze kinderboerderijen werken we met veel verschillende mensen samen. Hbo-opgeleiden, dierenverzorgers, stagiairs, mensen die een taakstraf uitvoeren, vrijwilligers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dat is onze kracht. Omdat we allemaal anders zijn, valt niemand op – én valt niemand buiten de groep. We zijn een heel sociaal bedrijf en daar ben ik trots op.’